Satori is realiseren dat er geen onafhankelijk ik is. Een ik dat reeds bestond, dat nu bestaat, dat hierna zal bestaan en dat altijd hetzelfde zal zijn. Dit soort ik bestaat niet.
Dit wil echter niet zeggen dat er niets bestaat, dat er niet iets is. Dit lichaam/geest is in voortdurende verandering. Maar er is niet iets zoals het onderwerp dat we steeds creëren. Wanneer we bijv. zeggen: het is hij die dit gedaan heeft, het is hij die dit gezegd heeft. We creëren het onderwerp. En in het creëren van het onderwerp, creëren we het object. Deze relatie tussen object en onderwerp moeten we aandachtig bekijken in onze zazenbeoefening.
Een object kan iets tastbaar zijn maar dit kan ook andere zaken zijn zoals ons werk, onze relatie, onze levenswijze.
In het begin zien we het onderwerp, ons ik, als iets vast zijnde, en de objecten als iets onbestendig (de bladeren die afvallen,…) en onderling afhankelijk (zaadje, boom, zon, bladeren…). Op een bepaald moment worden we bewust dat het onderwerp (ons ik) geen eigen, onafhankelijke aard heeft.
Satori is dit ontwaken. Onze dagelijkse realiteit is niet dat we denken dat het is. Het is een ander type van droom.
Meester Olivier Wangh Genh