De basisboodschap van Boeddha is: naar niets wat dan ook moet gegrepen worden of moeten we aan vasthangen. Dit kwam uit de mond van Boeddha zelf. Grijpen naar iets of eraan vasthangen is dukkha (lijden).
Hoe kan dit niet-grijpen en niet-vasthangen in praktijk gebracht worden? Als volgt:
Wanneer je een visueel object ziet, zie het dan gewoon.
Wanneer je een geur ruikt, ruik het dan.
Wanneer je iets voelt met de huid, ervaar dan gewoon die sensatie.
Wanneer je iets proeft, proef het alleen maar.
Wanneer een mentaal object, zoals een gedachte, in je geest opkomt, wees er dan enkel bewust van.
Dit betekent dat er aan deze gewaarwordingen niets toegevoegd moet worden, we moeten er geen zelf-idee aan toevoegen. Bijv ik ruik dit.
Boeddha onderwees dat wanneer we op deze manier kunnen oefenen, het zelf zal stoppen met te bestaan en het niet bestaan van het zelf is het einde van lijden.
Het zien van een object met het oog, enkel maar zien. Dit vergt wel wat meer uitleg.
Wanneer objecten contact maken met het oog, observeer en identificeer ze. Weet welke actie genomen moet worden met wat er gezien wordt. Maar laat niet toe dat het graag hebben van dit object of een afkeer hebben opkomt. Wanneer je het graag hebben toelaat dan komt er begeerte en bij afkeer komt er de drang om het te vernietigen. Dit is wat we het zelf noemen. En de weg van het zelf is lijden en misleiding.
Wanneer een object gezien wordt, laat er dan intelligentie en aandacht zijn. Geen grijpen of eraan vasthangen. Cultiveer voldoende intelligentie om te weten welke actie goed en doeltreffend is zonder het zelf -gedacht te laten ontluiken. Op deze manier krijg je het gewenste resultaat zonder dat het lijden verschijnt.
Buddhadasa Bhikkhu
Stichter van Wat Suan Mokkh